Eindelijk wat tijd en ook de mogelijkheden voor een nieuwe blog. De voorbije weken zat ik letterlijk in de middle of nowhere. Vrij vertaald: geen gsmontvangst, geen internet, af en toe een bed en een douche en - wanneer je gelukt hebt - een toilet dat iets meer is dan een gat in de grond. De 34 grasshoppers, 20 motten, 15 spinnen, 10 vliegen en 67 mosquito's die dan samengepropt in één kot rondom u zitten te zoemen en klaarstaan om je aan te vallen moest ik er wel bijnemen. Bijgevolg opteerde ik meestal eerder voor de bush dan voor een toilet. Van een avontuur gesproken dus. Resultaat: dat ik nu terugkeer naar het luxueuze Sydney, al is het om te studeren, zie ik bijzonder goed zitten. Gedaan met me dagelijks 8 keer in te smeren met insect repellent om dan te constateren dat je nog altijd 45 keer per dag gebeten bent; gedaan met douches met teenslippers aan, gedaan met het dragen van vliegennetten, gedaan met het kopen van flesjes water aan 10 dollar het stuk, etc. Alhoewel dit als een enorme verademing klinkt, zal ik Western Australia, genaamd als ‘West is the best' wel missen want één ding is zeker: het was hier ongelofelijk mooi en vooral, 100% puur. Maar laat ons even terugkeren in de tijd.

Bij het schrijven van mijn laatste blog bevond ik mij in Adelaide, in de bewoonde wereld. Omdat er in Adelaide zelf zo goed als niks te beleven valt, trok ik voor een dag naar het Noorden om de wijnstreek, Barossa Valley genaamd, te verkennen. Ondanks de lekkere wijnen viel dit een beetje tegen. De wijnstreek is volledig vlak waardoor de imaginaire pitoreske beelden van wijngaarden op heuvels wegbleven. Daarna ben ik ook op een tweedaagse geweest naar Kangaroo Island. Dit maakte alles meer dan goed. So far my favourite spot in Australia. Prachtige kustlijn, zo goed als onbewoond waardoor de kangoeroes, walabi's, pinguins, possums, kreeften, papegaaien rond uw oren springen, zwemmen en vliegen. Gekampeerd in een knoddige cottage met, uiteraard, een Aussi BBQ inclusief kangoeroe op het menu. Wel vrij sadistisch wanneer er op z'n minst 60 kangoeroes rondom u aan het rondhuppelen zijn. Het enige wat ontbrak was een gezellig kampvuur maar omwille van de droogte in Australië en de te hoge kans op bosbranden, is dit volledig uitgesloten.

Eens terug in Adelaide een vlucht genomen naar Perth. Van een bumpy ride gesproken... De vrouw naast mij in het vliegtuig woont in Perth en wist mij op voorhand te waarschuwen dat de rit alles behalve smooth zou worden omwille van de diverse stormen en afgewende cyclonen rondom Perth. Moet je natuurlijk vooral tegen mij zeggen, net voor vertrek. Eens aangekomen in Perth kon ik direct voelen dat ik mij in Western Australia bevond omwille van de hitte en de vochtigheid. En we zaten dan nog maar in het zuiden... wetende dat ik mij over enkele dagen richting het noorden zou begeven. Voor alle duidelijkheid: hier werkt het omgekeerd aangezien we onder de evenaar zitten. Perth is een vrij cosy town maar opnieuw ontzettend klein ondanks de grotere stip op de kaart. Na enkele dagen besloot ik om zuidwaarts te trekken en de streek van Perth tot Albany te verkennen in vier dagen. Weinig toeristische attracties maar alweer, puur natuur en bijgevolg puur genieten. Zeker wanneer ik bovenop een 75m hoge kauri-boom stond (bovendien zelf beklommen aan de hand van uitstekende metalen nagels) en vanuit de kruin zicht had op alle bomen in het regenwoud. Geweldig. Daarnaast ook een aantal hikes gedaan waardoor de conditie weer op peil werd gebracht, olé!

Uiteindelijk teruggekeerd naar Perth en mij mentaal voorbereid op een tien daagse trip richting Broome, wetende dat ik mij voor 80 procent van de rit in de middle of nowhere zou bevinden met als gevolg een minimum aan faciliteiten en een maximum aan insecten, reptielen en ander gedierte. Van een exposure-kuur gesproken. En met succes want vanaf nu kan ik naast foto's en folders met slangen ook het zien van levensechte spinnen en slangen trotseren zonder het geven van ook maar één kick (eat that Eline!). Dit was hier immers dagelijkse kost. In plaats van te gillen wanneer iemand zegt dat hij een spin of slang ziet, is mijn reactie gevorderd naar de vraag ‘hoe groot?'. De autorit door Western Australia op zich was al een highlight ondanks het feit dat er eigenlijk helemaal niks te zien was. Er is immers maar één weg dat van Zuid naar Noord leidt (zo'n 3500km lang) en het enige wat je rondom u ziet is oranje zand en lage groene struiken, kilometers ver. Dit maakt dat de lucht zo hoog en wijd lijkt en je je zo nietig voelt. Het duurde soms wel 600km vooraleer we in het volgende dorp aan kwamen. Nuja, wat je een ‘dorp' noemt aangezien er soms maar 10 inwoners waren. Highlights op deze trip waren de uitgestrekte stranden met turquois water, de kennismaking met de onderwaterwereld rondom de Ningaloo reef inclusief de manta rays die welgekend staan als de grootste roggen ter wereld (amaaaaing!) en de serieuze afdalingen van factor 6 (bijgevolg klimmen op handen en voeten) in de gorges van Karajini National Park. Alweer zeggen de foto's meer dan mijn woorden hier. Uiteindelijk aangekomen in Broome, de grootste ‘stad' van West Australia naast Perth. Hah, is er toch niet aan te merken. Als je weet dat je hier zelfs nog geen wegwerpkodak kan ontwikkelen omdat de foto's eerst naar Perth worden gestuurd en dan terug naar Broome en de luchthaven meer lijkt op een buskot (zonder bagagebanden, werkelijk!), dan kan je je waarschijnlijk wel iets bij voorstellen? Wel enorm mooie winkeltjes met parels, Broome staat immers bekend voor de parelindustrie, dus souvenir één is een feit!

Ondertussen zit ik op het vliegtuig terug naar Perth om van daar uit vlucht te nemen naar Sydney, met helaas een nachtelijke tussenstop in Melbourne. En ik kan jullie verzekeren... de bumpy ride van Adelaide naar Perth is niks in vergelijking met wat ik nu meemaak. En de blikken van de stewardessen stellen mij alles behalve gerust ? Eens aangekomen in Sydney, begin ik een vaste stek te zoeken voor de komende vier maand en stel ik alles op punt om terug als student door het leven te gaan.

Voor ik hier afsluit nog een aantal feiten die aantonen dat ik mijn beide handjes mag kussen:
- Charlotte verliet Brisbane 2 dagen voor de floods
- Charlotte verliet Victoria 2 dagen voor de floods
- Charlotte verliet Perth 2 dagen voor de bosbranden
- Charlotte bevond zich aan de andere kant van Australië wanneer het oosten van Australië verwoest werd door een zware cycloon.
- Charlotte snorkelde 2 dagen in Exmouth vooral de snorkelende toerist werd aangevallen door een haai
- Charlotte kwam bijna in een nieuwe cycloon terecht in Broome maar uiteindelijk keerde die richting de oceaan

Bij deze is mijn geluksnummer officieel nummer 2!

Bye!