Hoi allemaal!

Vooraleer we met z'n allen het nieuwe jaar induiken (waarbij ik dit 9 uur vroeger doe dan jullie), kom ik vlug even terug op mijn laatste tripje: de Gold Coast en meer bepaald Surfers Paradise en Coolangatta. Helemaal hier niet zo ver vandaan, maar dé vakantieplek voor de vele Australiërs die de stad uitwillen tijdens hun vrije dagen. Dit was er ook aan te zien: we konden, na toch wel even zoeken, nog net op tijd een slaapplaats boeken voor vertrek. Helaas was de regen alweer de grootste spelbreker, wat had je gedacht. Na de ene storm kwam de andere, ongestoord, waardoor de hoofdattractie van onze uitstap, de stranden, net iets minder aantrekkelijk leken. De winkels des te meer, bij gebrek aan beter, uiteraard... Om onze portemonee toch een beetje te beschermen, besloten we om op dag 2 naar Wet'n Wild te gaan, het waterpretpark hier in de buurt. We waren immers toch ganse dagen uitgeregend dus konden we even goed in het water zitten, wat uiteindelijk zelfs tien keer warmer aanvoelde. Na wat geduw en getrek op de bus - oh man, Australiërs zijn toch drummers - hadden we onze bestemming bereikt. Natuurlijk was er al een eerste hindernis: wegens het gedrum was ik vergeten mijn buskaart af te tikken bij het uitstappen... bijgevolg heb ik de hoofdzetel moeten bellen om te vermijden dat al het geld van mijn kaart ging. Dit grapje heeft mij wel een telefoongesprek van 40min gekost doordat men hiervoor tienduizend telefoontjes moest doen. Zeg nu niet dat ik de eerste ben die zoiets tegenkom... lang leve de bureaucratie dus!

Na 12 dollar te hebben betaald voor een locker, waren we klaar voor een namiddagje plezier. Drie kwartier aanschuiven voor de eerste attractie, hup naar beneden in enkele seconden, opnieuw drie kwartier aanschuiven voor de tweede attractie... helaas geen 'hup naar beneden' want net toen het onze beurt was begon het plotselijk zo hard te stormen dat men het volledige park twee uur moesten lam leggen. En terecht ook want alle banden die men gebruikte op de glijbanen waaiden doorheen het ganse park en de weggetjes stonden in no time met 15cm onder water. De namiddag zat er dus heel snel op... wat ferm tegen ons goesting was aangezien we hier toch wel 50 dollar voor betaald hadden. Helaas kregen we er niks van terug wegens 'act of God'. Nja, geef het kind maar een naam. Na het zetten van een (zwaar) stapje die avond in Surfers en 45x te mogen horen hoe uniek ik wel ben omdat ik geen tatoes heb, was mijn bedje meer dan welkom.

De volgende morgen vertrokken we richting Coolangatta. Dit kustdorpje maakt nog steeds deel uit van de Gold Coast maar is hiervan eerder het eindpunt terwijl Surfers Paradise het beginpunt is. Nog maar 200m gewandeld en we werden reeds hartelijk verwelkomd door een plaatselijke slang. Of was het nu toch een ander beest want ondanks de lengte van 1 meter en de tong van een slang, waren er precies ook pootjes te zien. In ieder geval, hiervan zijn geen foto's terug te vinden op de website. Mijn eerste reactie was immers gillen en weglopen waardoor mijn intrede in Coolangatta niet bepaald stijlvol was. Of juist wel? Bij deze, hoogachtend Walter Bradford Cannon, kan ik zeggen dat mijn reactie op acute stress eerder 'flight' dan 'fight' is. Voor de rest hebben we genoten van diverse strandwandelingen en beklimmingen van kleine heuveltjes met prachtige views als gevolg, af en toe gescholen voor de regen in een plaatselijk koffiehuis, genoten van enkele sneetjes bananenbrood en onze ogen geworpen op plaatselijke, vrij professionele surfers. Jep, de stipjes die je op mijn foto's ziet, zijn effectief surfers, geen verloren gelopen blaadjes of takjes.

Ziezo, dit was het alweer. Maar vooraleer ik hier afsluit, had ik jullie graag een gelukkig nieuwjaar gewenst. Vier het goed, zet het nieuwe jaar goed in en vergeet niet om goede voornemens te verzinnen! En bovendien stel ik mij graag kandidaat om jullie gemaakte voornemens op te volgen!

Charlotte x