Haaai folks!

Na het spotten van een aantal wilde kangoeroes, het wegvluchten van dingo's en arends, het krabben aan 35 mosquitobeten, het trotseren van 35 regendouches en het vinden van zand, blaadjes en andere rommel in ieder kledingsstuk, durf ik zeggen dat ik kennis heb gemaakt met het échte Australië! Dit weekend ben ik, samen met nog 15 man van de EF School, er op uitgetrokken naar het Fraser Island. Dit is het grootste zandeiland ter wereld en is één van de mooiste National Parks van Australië. Prachtige kuststroken, indrukwekkende regenwouden en lekker warme meren met een ongelofelijk zachtige zandondergrond zorgden voor geweldige indrukken. Jep, een mens zou er wel eens stil van worden!

Vrijdagochtend om 7u werden we opgepikt in Brisbane door een flashy oranje 4x4 minibus. Na een rit van 2u maakten we een eerste tussenstop: Noosa, welgekend als de hipste beachside destination in Australië. Op vrijdagmorgen was er daar geen kat te bespeuren waardoor we heel de kuststrook hebben afgereden tot aan Rainbow Beach, met twee meters rechts van ons de wilde zee en twee meters links van ons de oranje zandbergen, hoe idyllisch! Eens aangekomen in Rainbow Beach en na het picknicken met onze zelfgemaakte pastasalade op het effectief kleurrijke strand (je vindt er immers zandstroken met telkens een ander kleur), trokken we richting Fraser Island. Gewoon even ergens ten midden het strand wachten met de minibus, en hupsakee, daar komt een ferry. Eens gedropt op het eiland begon de bumpy ride. Al schommelend van links naar rechts, boven naar beneden, flaneerden we het oosten van het eiland, richting Lake Wabby. De laatste kilometers waren echter wel te voet te doen, dwars door het regenwoud. Een spinneke, roofvogel, wormke of reptiel meer of minder... we trotseerden die allemaal in onze beachwear en bijhorende slippers. Jep, je wordt hier effectief uitgelachen door de Australiërs als je hiervoor stevige en vooral dichte schoenen aantrekt. Na het bewonderen van de indrukwekkende dichtbeboste regenwouden en vervolgens van de uitgestrekte zandvlaktes namen we een duikje in het meer. Lekker warm water, een super zachte ondergrond, mooie natuur er rond... wat wilt een mens nog meer? Wel, het zonnetje had wel iets mogen schijnen nadat we al gedurende een hele dag uitgeregend waren. Helaas pindakaas. Daarna trokken we volledig uitgeteld richting onze accomodatie waar we ons verdeelden in groepjes van vier. Emma, Lene, Chanette en ik namen kamer 6 voor onze rekening. Na een goeie warme douche en warm buffet waren we volledig klaar voor een feestavondje in de plaatselijke bar. Op onze slippers en met een 'schooner XXXX' (oké, het blijft pisbier in vergelijking met dat van België) in de hand gingen we door tot in de ochtend. Geen gezever van hoge hakken en pijnlijke voeten achteraf, hah, what a lifestyle! Sorry Ellen Van Steenwinkel, tot zover mijn toewijding aan high heels! En gelukkig maar, want die avond hebben we het toch op een loopje moeten zetten voor een rondzwervende dingo. Voor zij die niet weten wat dingo's zijn: ze zien er uit als een hond en het zijn ook min of meer honden maar helaas zijn ze een stuk less cute. Het zijn super agressieve beesten die alleen maar uit zijn op voedsel en je wel eens een been of arm of een zoontje of dochter minder kunnen bezorgen. Gruwelijk dus!

De volgende twee dagen, de zaterdag en de zondag, hebben we nog een aantal delen van het regenwoud getrotseerd, hebben we nog een aantal duikjes genomen in diverse prachtige meren en hebben we ons ook begeven richting het meest noorderlijke punt van het eiland waar we enkele rotsen konden beklimmen en konden genieten van het prachtige uitzicht. Oja, het was niet bepaald elegant flaneren door de regenwouden. Om slangen en ander ongedierte te mijden moesten we al stampend het bos ingaan nadat we een spray over onze enkels kregen die een extra afwerend effect zou moeten hebben. Daarnaast moesten we met onze éne hand rond ons zwaaien om de muggen en vliegen van ons weg te houden en ons andere hand boven ons hoofd als een speer voor roofvogels. Hah, totaal geen zicht, maar precies wel vrij efficiënt.

In ieder geval: ik ben veilig en wel terug 'thuis' in Brisbane. Zij die mij dit weekend hebben trachten te bereiken... we hadden niks van 'reception' op Fraser Island, dus ik kon helaas geen berichtjes of oproepen ontvangen. Dit zal nog wel meer het geval zijn tijdens mijn avontuur hier maar ik probeer jullie voortaan op voorhand te verwittigen.

Tot de volgende!